Η πρόσφατη υπαναχώρηση της Βουλγαρικής κυβέρνησης από το έργο Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία για όσους πιστέψαμε και παρακολουθήσαμε εκ του σύνεγγυς την πορεία των όλων διαπραγματεύσεων και των εξελίξεων των τελευταίων δύο ετών. Αντίθετα, η νέα βουλγαρική αναδίπλωση ήταν το επόμενο στάδιο της εξωτερικής πολιτικής της Γείτονος, που αναιρεί την ελληνική διπλωματία των αγωγών που χάραξε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Νερό στον μύλο της αναδίπλωσης έριξε και ο πρώην πρωθυπουργός που από την ακριτική Αλεξανδρούπολη έκανε λόγο τον Σεπτέμβριο του 2009 για ασύμφορη για την ελληνική πλευρά συμφωνία. Η επίσκεψη στην Μόσχα τον Ιανουάριο του 2010 δεν διασκέδασε τις προεκλογικές εντυπώσεις που δημιούργησε ο κ. Παπανδρέου και απέδειξε ότι με τις υπαναχωρήσεις και τις καθυστερήσεις στην ψήφιση του νομοσχεδίου για την διαδρομή και εγκατάσταση του αγωγού, όχι μόνο δεν μπορούσαν να σβήσουν, αλλά φούντωσαν την φωτιά που ο ίδιος άναψε λίγους μήνες νωρίτερα.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Μπορίσοφ έθετε τα περιβαλλοντικά προσκόμματα υπό τις ευλογίες του κ. Παπανδρέου, η ελληνική διπλωματία του πρώην υπουργού Εξωτερικών αδρανούσε στην επίκληση της ελληνικής περιβαλλοντικής μελέτης και στην υποχρεωτική της αναγνώριση από την Βουλγαρία στα πλαίσια της ΕΕ. Την ίδια περίοδο, το νομοσχέδιο έπαιρνε αλλεπάλληλες εγκρίσεις από το υπουργικό συμβούλιο χωρίς ποτέ να καταλήγει για ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής.
Όλη αυτή την περίοδο χάθηκε πολύτιμος χρόνος για την Ελλάδα, αφού ήδη ήρθαν στο προσκήνιο εναλλακτικά σχέδια που παρέκαμπταν την Χώρα και προσέδιδαν νέο στρατηγικό ρόλο στην Τουρκία, όπως το σχέδιο Σαμψούντα - Τζεϊχάν .
Οι ρήτρες των συμφωνιών που υπέγραψε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2007, αλλά και η αναγνώριση του αγωγού από την ΕΕ ως πρώτης προτεραιότητας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης παρέχουν ακόμα και τώρα, μετά την υπαναχώρηση της Βουλγαρίας, τα εχέγγυα ώστε να προωθηθεί ένα έργο υψίστης σημασίας, με πολλαπλά δημοσιονομικά και αναπτυξιακά οφέλη.
Η στασιμότητα που επέδειξε η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στις αναγκαίες διπλωματικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες απέδειξαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου όχι μόνο αδυνατούσε να κατανοήσει τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που συντελούνται στον ενεργειακό χάρτη, αλλά και ότι η εξωτερική του πολιτική εξαντλείτο στην Σοσιαλιστική Διεθνή και τα διεθνή φόρουμ για ήσσονος σημασίας ζητήματα. Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών αναλαμβάνει, σε αυτή την φάση, ένα ιδιαίτερα δύσκολο έργο. Να ανατρέψει την στασιμότητα των τελευταίων δύο ετών και με χειρουργικού τύπου παρεμβάσεις στην διεθνή διπλωματική και ενεργειακή σκακιέρα να επαναφέρει στο προσκήνιο τα γεωπολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα του αγωγού Μπυργκάς Αλεξανδρούπολη για Ελλάδα.
του Μιχάλη Γιαννάκη
Βουλευτής Βοιωτίας, Αναπληρωτής Γραμματέας Προγράμματος
Δημοσίευση σχολίου